دیشب بالاخره بعد از یکسال و چند روزی که توی این خانه‌ام توانستم کلیدپریز درست را بزنم و همان لامپی را روشن کنم که باید. چیزی که باعث شد فکر کنم پس بالاخره من هم دارم نسبت به این خانه حس تعلق پیدا می‌کنم.
هرچند در گوشه دیگر این شهر اتاقی دارم که بعد از گذشت یکسال هنوز به اتاق من می‌شناسنش و این برای من یعنی حس امنیت. جایی از این دنیا که بی‌منت مال من است.
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر